gedichten langs de geul valkenburg

Gedichtenroute langs de Geul Valkenburg

Het traject van de Gedichtenroute langs de Geul in Valkenburg is circa 14 km lang, en gaat over vlak terrein. U kunt uiteraard ook een deel van de route lopen, en zelf het start- en eindpunt bepalen. Onderweg zijn er horecagelegenheden. Er is een folder met routebeschrijving en een folder voor de gehele route te verkrijgen bij o.a. het VVV. U kunt ook de routebeschrijving hier downloaden en uitprinten (PDF).

Gedichtenroute Gulpen-Wittem: Gedichten nummers 1 t/m 14
Gedichtenroute Valkenburg: Gedichten nummers 15 t/m 32
Gedichtenroute Meerssen: Gedichten nummers 33 t/m 47

15 Gronselenput

Paul v Ostaijen - Melopee

Hier kabbelt het water in eindeloos geruis naar onbekende verten. Soms zie je de bodem van de bedding, maar er zijn ook dagen dat de stroom knabbelt aan je schoenen. De bron voegt een beetje toe. Niet veel, maar dat toch al eeuwen lang. Onophoudelijk zal ze haar watertje blijven bijdragen, komend uit de berg achter je.

gronselenputweb

Aan de overkant groen, gras, in de hoge zomer hooi. Koeien struinen er tussen door en houden de boel kort. Verder weg geruis van verkeer en geroezemoes van de camping. Vogels laten zich daar niet door storen. Stoeien naar hartenlust en fluiten hun hoogste lied. Ook dat, al eeuwenlang.

16 Brug over de Geul in Schin op Geul

Jan Emmens - De slaap

Ook hier vind je een mooi gedicht. Op een plaats die ogenschijnlijk niet zo mooi is. Pal aan de weg hangt dit gedicht. Maar ondanks het verkeer dat hier vlak bij je is, kun je de droom ervaren die in het gedicht wordt beschreven. Kijk maar naar het onder de brug doorstromende water, laat je meevoeren in de richting van de geheimzinnige Schaelsberg. Of naar het mooie kerkje van Schin op Geul dat net met z’n toren boven de bomen uitsteekt. Kijkend in de richting van de kerk sta je met je rug naar de Keutenberg, de uitdaging voor menig wielerliefhebber. Vlak bij deze plaats klatert een beekje en stort zich in de Geul. Geul en beekje, ze stromen samen door de bocht en zijn verdwenen. Maar jij hebt gezien dat het gebeurde. Hier op die plek, zo vlak langs de weg in Schin op Geul.

brug schin op geulweb

17 Kerkplein Schin op Geul

Ivo v Strijtem - Mijn woorden

Achter de bank rijst hier de kerk hoog op. Overziet het dorp, de bomen en het gedicht. Zittend op de bank lijkt de tijd even stil te staan. In de verte fluit een stoomtrein en stuwen de machines de rijtuigen verder van je af. Verder weg in het verleden. De toeter van een auto haalt je uit je mijmeringen . Wandelaars dalen de steile trap af langs het kerkhof. Ze blijven even staan, kijken en wijzen. De slag van de torenklok verjaagt hun stemmen. Dan vervolgen ze hun weg in de richting van de Geul, met de stroom mee, die zich even ondeugend verstopt achter witte geveltjes en er zo af en toe tussendoor piept.

De kerk is gewijd aan de H. Mauritius en het oudste gedeelte dateert van voor het jaar 1000.

18 Bruggetje bij het oostervoetpad

“Heuvelrand van geel zandsteen” van dichter Willem Wilmink

Bij het lezen van dit eenstrofisch gedicht van de Nederlandse dichter Willem Wilmink worden we niet alleen uitgenodigd om te genieten van een mooi toegankelijk gedicht, maar ook om te genieten van de prachtige natuur die ons omringt.

Wezenlijk voor de werking van dit gedicht zijn de beelden die het gedicht oproept in samenspel met de omgeving. Aan de horizon rijzen

de heuvelranden voor ons op. De gele zandsteen - die gedolven wordt in Twente waar de dichter geboren is - roept associaties op met de in het Limburgs land veel voorkomende gele mergel natuursteen.

Dorpen liggen verspreid als parels in het mooie heuvelland dat ook bekend staat om zijn gastvrijheid die de vele hoteliers bieden. Ook de zwoegende fietser is een veel voorkomend fenomeen in Zuid-Limburg. De ik van het gedicht- het lyrisch ik- verhaalt over een fietstocht. Wie kent niet het beeld van de zwoegende fietser die de Cauberg, Keutenberg of de Vaalserberg probeert te bedwingen.

Diverse rijmklanken zijn op een taalkundige manier in het gedicht verwerkt:

kom - om, voorbij - opzij, alleen - omheen. Hierdoor worden de regeleinden extra gemarkeerd.

Wilmink was een poëet die in alles poëzie zag, bovenal in alledaagse taferelen. Het belanden op dood spoor en de tas vol flessen die de fietser in zijn handen heeft is te beschouwen als een metafoor voor de zwaarte van het op te lossen probleem waar de fietser mee worstelt. Hij verlangt naar de avond die een rustpunt of eindpunt kan zijn.

Het lyrisch ik laat de oplossing voor een probleem aan de vrije ruimte van onze verbeelding.

Willem Andries Wilmink is geboren te Enschede in 1936 waar hij in 2003 is overleden. Als neerlandicus heeft hij zich bijzonder verdienstelijk gemaakt voor de Nederlandse literatuur. Hij heeft diverse hertalingen van middeleeuwse literatuur zoals de Beatrijs op zijn naam staan. Ook schreef hij beschouwingen over middeleeuwse literatuur. Als kinderboekenschrijver en auteur van teksten voor cabaret en televisie verwierf hij bekendheid.

Route valkenburg 00a