Ida Gerhardt - Het doodsbericht

De beroemde Nederlandse schrijver Nescio logeerde hier in de buurt. Het huidige kantoor van aannemer Coppens aan de Rijksweg was een hotel waar de schrijver logeerde en waar hij zittend op het terras geschreven zal hebben in zijn Natuurdagboek. Vanaf die plek is het een paar stappen de Onderste Straat in. Daar ligt het kerkhof, beschermd door de oude dorpskerk. De muur om het kerkhof scheidt het leven van de dood. De dood wordt nog even op een afstand gehouden. De graven liggen dicht bij elkaar, intiem bijna. Goed onderhouden. De levenden zorgen hier goed voor hun geliefde doden, de liefsten, een voor een gingen ze en nu liggen ze hier met velen, verenigd in hun eeuwige slaap.

De aan St. Gerlachus gewijde kerk dateert uit de 18e eeuw en is beschilderd met unieke fresco’s van de Duitse schilder Johann Adam Schöpf. Er hebben verschillende restauraties plaatsgevonden, waarvan de laatste in 2010.

Paul Hermans - Een vijver

Op deze plek zie je de Geul uit oostelijke richting komen, onder de weg doorgaan en dan een scherpe bocht naar links maken. Er staat een bankje. De rustende wandelaar is niet lang alleen. Eenden en ganzen komen nieuwsgierig dichterbij, hopend op een extra hapje. Na de bocht stroomt de Geul bijna kaarsrecht naar de Geulhemmermolen, een pleisterplaats voor velen die onderweg zijn. Knotwilgen markeren de Geulbedding. Een oud en authentiek Limburgs landschap. Als men geluk heeft is de ondergaande zon van hier te bewonderen. In de verte wordt getennist. Het verkeer van de snelweg, hoog gelegen boven het Geuldal is ruisend hoorbaar. Vlak achter je passeren auto’s, ook niet onhoorbaar. Toch heeft deze plek iets rustgevends, het voorbij stromende water op weg naar nergens, het heeft geen doel, het stroomt maar. Een eeuwenoude mergelwand achter je, met vlak daaronder de “Hennie Kuiperallee” verbindt deze plek voorgoed met de enige Nederlandse wielerklassieker. Het uitzicht op de verte, richting ondergaande zon en het einde van opnieuw een dag, stemmen toch rustig.

Het kleurrijke Ronald McDonaldhuis, naar een ontwerp van de Oostenrijkse kunstenaar Friedensreich Hundertwasser, biedt het hele jaar door families met een gehandicapt kind een vakantiemogelijkheid.

Gerrit Kouwenaar - Wat er is is de eindeloos heldere landweg

Wat er is is stilte. Een kapel die om bezinning vraagt. Een beeld met gevouwen handen en verlepte bloemen. Een herinnering gevat in gips of steen. En toch groeit er iets. In de verte tegen de helling het groen en rood en geel. En in je hoofd de gedachten aan vroeger. Aan kerk en kruis en prevelende stemmen. Het maïs ruist en beweegt de pluizende koppen in een lichte bries. Er klinkt een kreet van het voetbalveld. Maar verder niets dan alleen maar stilte. En het begin van een lange landweg.

Leo Herberghs - In deze groeve

De holte trekt aan en stoot af. Je zou naar binnen willen en onderzoeken wat zich in de donkerte bevindt. Wat zich in die geheimzinnige gangen afspeelt. Een bordje geeft uitleg over deze groeve en een ander waarschuwt voor de gevaren ervan. Hoor ik daar niet stemmen, angstige kreten van heel ver weg? Zie ik voelende vingers langs mergelwanden, wanhopige ogen die staren in diepe duisternis? Je draait je om. Kinderen schateren op de schommels in de camping en een hangbuikzwijn scharrelt door de modder. Je vervolgt je weg richting "de Nachtegaal" en ander muzikaal gevogelte.