Paul Hermans - Een vijver

Op deze plek zie je de Geul uit oostelijke richting komen, onder de weg doorgaan en dan een scherpe bocht naar links maken. Er staat een bankje. De rustende wandelaar is niet lang alleen. Eenden en ganzen komen nieuwsgierig dichterbij, hopend op een extra hapje. Na de bocht stroomt de Geul bijna kaarsrecht naar de Geulhemmermolen, een pleisterplaats voor velen die onderweg zijn. Knotwilgen markeren de Geulbedding. Een oud en authentiek Limburgs landschap. Als men geluk heeft is de ondergaande zon van hier te bewonderen. In de verte wordt getennist. Het verkeer van de snelweg, hoog gelegen boven het Geuldal is ruisend hoorbaar. Vlak achter je passeren auto’s, ook niet onhoorbaar. Toch heeft deze plek iets rustgevends, het voorbij stromende water op weg naar nergens, het heeft geen doel, het stroomt maar. Een eeuwenoude mergelwand achter je, met vlak daaronder de “Hennie Kuiperallee” verbindt deze plek voorgoed met de enige Nederlandse wielerklassieker. Het uitzicht op de verte, richting ondergaande zon en het einde van opnieuw een dag, stemmen toch rustig.

Het kleurrijke Ronald McDonaldhuis, naar een ontwerp van de Oostenrijkse kunstenaar Friedensreich Hundertwasser, biedt het hele jaar door families met een gehandicapt kind een vakantiemogelijkheid.