HERMAN GORTER

(1864 Wormerveer - 1927 St-Joost-ten-Noode, Brussel)

Herman Gorter stamde uit een geslacht van doopsgezinde predikanten. Hij studeerde klassieke talen in Amsterdam, en maakte een tijdlang deel uit van de dichtersgroep de Tachtigers, die wilden breken met de traditie en een nieuwe poëzie voorstonden. In 1889 verscheen Mei. Een gedicht , het werk dat hem zijn grote roem in de Nederlandse poëzie heeft bezorgd. Na een korte periode als leraar klassieke talen en een diepe geestelijke crisis vond hij een nieuwe vaste grondslag in zijn leven in de filosofie van Spinoza. Hij brak met het esthetisme van de Tachtigers, en zijn filosofische opvattingen verschoven van een mystieke oriëntatie naar gemeenschapsdenken. In 1897 werd hij lid van de SDAP. Tot zijn dood bleef hij intensief betrokken bij socialistische bewegingen.