42 Ik kijk naar het water - en of het stil is

Rutger Kopland

 

uit Verzamelde gedichten,G.A. van Oorschot, Amsterdam, 2010

Een prachtige zin, op het verste punt van deze gedichtenroute langs de Geul. Een slotakkoord, dat alles samenvat. Wie de route gelopen heeft zal het beamen, het gevoel herkennen: het geldt niet alleen voor deze plek, maar voor zoveel momenten, zoveel plekken langs de Geul.

Die invloed kan een landschap hebben: je gevoel versterken dat het "goed is". Geen spektakel, geen actie bijna: 'er drijven eenden tegen het riet' . Een moment van in balans zijn, de rust van het landschap die getransformeerd wordt in rust in jezelf.